Η ΝΑΥΤΙΛΙΑ ΩΣ ΜΕΣΩ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΏΝ ΣΥΝΑΛΑΓΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ

Του Πέτρου .Δ.Φοίφα

 Η άνθιση της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας 1770-1815 Η μεγάλη ανάπτυξη των εμπορικών ανταλλαγών μετά το 1750, οδήγησε και σε μια ανάλογη ανάπτυξη της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας. Όπως αναφέρεται σχετικά, χωρίς να παραβλέπουμε τη ναυτική παράδοση, τη φυσική διαμόρφωση της χώρας και την κακή κατάσταση του οδικού δικτύου, «στη βάση της δημιουργίας της εμπορικής ναυτιλίας βρισκόταν η εμπορευματοποίηση της παραγωγής που προήλθε από την αύξηση των εμπορικών ανταλλαγών και η συσσώρευση εμπορικού κεφαλαίου»*, . Η μεταφορά των προϊόντων από τον μεγάλο κάμπο του Κηρέα, αλλά και των ορεινών περιοχών Αγίας Αννας , όπως σιταριού, βαμβάκι, καλαμπόκι, ριζάρι ,κριθάρι, Ελαιολάδου ( Αγία Αννα)αλλά και Τσουκαλιών και εν γένει κεραμικών προϊόντων γίνεται, από τον Άγιο Βασίλη, όρμου Αγκάλης, την Κρύα Βρύση,  όρμος Πελέκι (κυρίως για σιτηρά, ποικιλία Μαυραγάνι, κεραμικά από τον κεραμικό οικισμό Αλμυροπόταμου) Μαντουδίου στον  όρμο Κυμασί, Οι θαλάσσιες εμπορικές μεταφορές μέσω Αιγαίου  γίνονται κυρίως από πλοία του Αίμου.

Από τη Ιερά μονή Γαλατάκη,  χρησιμοποιούνταν κυρίως πλοία για ακτοπλοϊκή σύνδεση με Στερεά Ελλάδα ,  αλλά κυρίως από το λιμάνι της Λίμνης. Ο αμαξιτός δρόμος που χρησιμοποιούσαν για την Λίμνη, ήταν Τσούκα ,Φαράκλα -  και μέσω Κακάβου -Λίμνη. Υπήρχε δρόμος μέχρι τις αρχές του 1960 και χρησιμοποιούνταν κατά κόρο για τους ταξιδιώτες και μαθητές των χωριών προς την Λίμνη. Από τον κάμπο του Κηρέα χρησιμοποιείται ο οδικός άξονας πρός τον Μεσόγειακά χωριά  Μετόχιου  Σπαθάριου,  Πευκέλι ,Μονή Γαλατάκη. Το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου χρησιμοποιείται και ως τόπος διανυκτέρευσης για τους ταξιδιώτες των χωριών του Κηρέα που ήθελαν να ταξιδεύσουν προς Χαλκίδα, Αταλάντη, Λαμία, Βόλο, Αγιον όρος, Σποράδες. Έτσι εξηγούνται οι πάμπολες περιγραφές και ιστορίες της περιοχής του Αρχαγγέλου-Πευκελίου από το ντόπιο στοιχείο. Ο ελληνικός εμπορικός στόλος, που ως τις αρχές του 18ου αιώνα περιοριζόταν στην ακτοπλοΐα, Έτσι ευεργετήτε η περιοχή του Κηρέα , και αυξάνεται σε αριθμό και χωρητικότητα πλοίων και επεκτείνει τα όρια της δραστηριότητάς του σε όλο το μεσογειακό χώρο.

, Χάρη στην πειρατεία, αρχικά, και στην αξιοποίηση, στη συνέχεια, των ευνοϊκών συνθηκών που δημιουργήθηκαν από τη συνθήκη του Κουτσιούκ - Καϊναρτζή και τον αποκλεισμό της ηπειρωτικής Ευρώπης, ο ελληνικός εμπορικός στόλος θα αναπτυχθεί ταχύτατα και θα φθάσει να αριθμεί εκατοντάδες μικρά και μεγάλα πλοία στις αρχές του 19ου αιώνα, καθώς και να διαθέτει σημαντικά ναυτιλιακά κέντρα ,Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά, Λίμνη, Τρικέρι, Αίμος. Σκοπελος  Σκιαθος.  Με δεδομένο ότι το  κέρδος, ιδιαίτερα στην εξαγωγή του σιταριού, συχνά ξεπερνούσε το 100%, γίνεται φανερό, ότι, στην περίοδο της ακμής του ελληνικού στόλου, μεγάλα χρηματικά ποσά συσσωρεύονταν και  επανεπενδύονται πάλι στη ναυτιλία. Φαίνεται, μάλιστα, ότι, όπως και στην περίπτωση του εμπορίου, η μεγάλη ακμή της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας συμπίπτει με το πέρασμα της οικονομικής υπεροχής στη Μεσόγειο στα τέλη του 18ου αιώνα από τα γαλλικά στα αγγλικά χέρια, διαδικασία στην οποία τα ελληνικά πλοία, φαίνεται ότι είχαν τη δική τους ξεχωριστή συμμετοχή.

Πηγές:

Ελληνικη .Οικονομικη Ιστορια του Β.Πατρωνη. (Οικονομία-κοινωνία και κράτος το 18ο και 19ο αιων.)

βλ. Κρεμμυδάς Β., “Το εμπόριο και η ναυτιλία, 1775-1835”, στο Κρεμμυδάς Β. (επιμ.) Εισαγωγή στη Νεοελληνική Οικονομική Ιστορία (18ος-20ός αι.), εκδ. Τυπωθήτω, Αθήνα 1999, σελ. 29